Republika Galaktyczna, potocznie nazywana Diarchią – istniejące w latach 35-56 ABY zdecentralizowane państwo federalne obejmujące większość Skyriver. Powstałe z zawiązania Karty Galaktycznej między Ruchem Oporu, częścią sił Najwyższego Porządku i przedstawicielami niepodległych, swoim rozmiarem w większości nieprzekraczających więcej niż kilka sektorów państw powstałych w wyniku upadku Nowej Republiki.
W Republice w latach od jej powstania wykształcił się wyraźny podział na podporządkowany Ruchowi na Rzecz Zachowania Porządku centrystyczny zachód i kontrolowany przez Republikański Front Ludowy populistyczny wschód. Partyturę podkreśliło zerwanie obrad Senatu Galaktycznego – brak zjednoczonego rządu sprawił, że wiele niezrzeszonych rządów zmuszonych zostało do przyłączenia się do którejś z potęg. W 55 ABY w Diarchii wybuchł kryzys związany z nowymi wyborami na kanclerza, który spowodował ponowne zerwanie rozmów w senacie i secesję Republikańskiego Frontu Ludowego. Republika oficjalnie zniesiona została po podpisaniu przez jego senat rozejmu alsakańskiego i po utworzeniu na jego miejsce Konfederacji Orindzkiej.
Nazwy[]
Pierwsza wzmianka terminu „Republika Galaktyczna” pochodzi z sporządzonej w 25 053 BBY przez późniejszą kanclerz Frediricę Narses wczesnej kopii Konstytucji Galaktycznej. W tym samym roku termin stał się urzędową nazwą na już wtedy kontrolujący większość galaktyki macierzystej Skyriver federalny rząd demokratyczny. Retroaktywnie Republice lat 25 055-1000 BBY nadawano potem nazwę „Starej Republiki”, kontrastującą z „Nową Republiką” (4-35 ABY).
Wyrażenie to podtrzymane było przez kolejne wcielenia Unii, takie jak Republika Galaktyczna lat 1000-19 BBY dla rozróżnienia nazywana później „Ruusańską” (od planety Ruusan na której podpisano dokument wcielający w życie wiele reform w funkcjonowaniu państwa), czy Nowa Republika lat 4-34 ABY. Kiedy w 35 ABY po podpisaniu Karty Galaktycznej utworzona została trzecia w historii galaktyki unia, jej nazwa stała się przedmiotem dyskusji, wobec historycznej nazwy wytworzyła się silna opozycja chcąca zmienić ją na wywodzącą się z atryzyjskiego określenia na Skyriver „Republikę Atalijską”, głównie wspierana była ona przez Centrystów, poprawka do konstytucji, jak i ustawy delegujące środki na zmianę oficjalnej nazwy upadły, gdyż sprzeciwili się im legitymistyczni, umiarkowani członkowie partii zasiadający w Senacie Galaktycznym.
Obszar tzw. Litu Humbarińskiego, tradycyjnie centrystycznej twierdzy.
W ciągu kilku lat od jej powstania w Republice wytworzył się wyraźny podział na ideologicznie sprzeczne wschód i zachód, utrwalony został on w czasie tzw. Bardzo Długiej Jesieni, kiedy to centrystyczni reprezentanci z Litu Humbarińskiego zerwali obrady senatu nad ustawami regulującymi korporacje. W tym czasie wiele sektorów, wcześniej niezrzeszonych, przyłączyło się do jednego z państw duopolu. Republika od tego momentu nieformalnego rozłamu nazywana była „Diarchią”, bądź „Dwuwładzą”.
Istoty żywe zamieszkujące Republikę zwyczajowo nazywane były „Diarszaninami”, popularniejszym było natomiast identyfikowanie się ze swoimi sektorami, czy gatunkami. Przymiotnikiem często stosowanym wobec państwa było „republikański”, lub „galaktyczny”, czasami rozróżniając pisownię dużą i małą literą jako odnoszące się kolejno do państwa i do Skyriver.
Historia[]
Upadek Nowej Republiki[]
Osobny artykuł: Upadek Nowej Republiki.
Godło państwowe Nowej Republiki.
Na przestrzeni pierwszych trzech dekad ABY na zachodnich kresach Skyriver powstawał i umacniał się Najwyższy Porządek, faszystowska junta wojskowa kontrastowała z biurokratyczną, zdemilitaryzowaną Nową Republikę, to, wraz z zinfiltrowaniem życia publicznego w państwie przez Centrystów doprowadziło do wyrazistego poparcia Porządku wśród niektórych sekcji w jego populacji. Umożliwiło to fale secesji z NR, głównie na jej zachodzie. Los Unii przypieczętowało zniszczenie w 35 ABY układu Hosnian przy użyciu bazy Starkiller, zniszczyło to admiralicję floty Nowej Republiki, jak i większość okrętów flagowych marynarki. Brak koordynacji pozostałych jednostek doprowadził do szybkiego, brutalnego podporządkowania sobie przez flotę Snoke'istów większości galaktyki macierzystej Skyriver. Nieliczne części przestrzeni Nowej Republiki rozpoczęło aktywny opór wojskowy przeciwko najeźdźcy, regionalne konflikty, takie jak wojna popiołowa i Bellum Patriam rozciągnęły możliwości sił Porządku, który pomimo rozgromienia Ruchu Oporu generał Lei Organy w bitwie na Crait stracił w niej swojego najwyższego przywódcę, Snoke'a, a także okręt flagowy państwa – FOS Supremacy.
Powstanie przeciwko Najwyższemu Porządkowi[]
Osobny artykuł: Powstanie przeciwko Najwyższemu Porządkowi.Po pyrrusowej wygranej na Crait nowy najwyższy przywódca Kylo Ren ruszył w szaleńczą krucjatę po całej galaktyce, kiedy po wydaniu z Nieznanych Regionów tajemniczej transmisji okazało się, że zabity nad księżycem Endor Sheev Palpatine odrodzony został przez kult Wiecznego Sitha. Na znajdującym się na powierzchni wulkanicznej planety Mustafar zamku Vadera uzyskał on prowadzące do lokalizacji Palpatine'a Tellurium, przy użyciu którego wyznaczył kurs na jałowy świat nazwany z ur-Kittât „Exegolem”, gdy nareszcie na niego przybył, ujrzał w jego orbicie dziesiątki nowoczesnych, opartych na dawnych projektach imperialnych gwiezdnych niszczycieli typu Xyston, po lądowaniu na powierzchni złożył on wizytę w bastionie Sithów, gdzie spotkał byłego imperatora galaktyki, zlecone mu wtedy przez niego było znalezienie i zabicie Rey – wrażliwej na Moc ludzkiej uczeń Jedi.
Admirałowie Najwyższego Porządku, od lewej: Tinian Marr, Malan Homn, Enric Pryde i Domaric Quinn.
Cały ten proceder, jak i przedłużona nieobecność najwyższego przywódcy powiększyły brak zaufania admiralicji do władcy hegemonii, która de facto podejmowała większość decyzji w zarządzaniu państwa. W silnie zmilitaryzowanych strukturach państwa powstawać zaczęły nielegalne „sprzysiężenia”, należący do których żołnierze prowadzili w konspiracji działania mające na celu sabotowanie efektywności Porządku. Ruch oporu rosnący był też wśród populacji cywilnej i niektórych części marynarki. Konspiracja przeżarła najwyższe stopnie władzy w państwie, członek admiralicji, Armitage Hux wielokrotnie nawiązywał kontakt z Ruchem Oporu generał Lei Organy, dzieląc się z nim potrzebnymi do przeżycia organizacji informacjami.
Wykonane przez sensory jednego ze statków Ruchu Oporu uwiecznienie momentu wkroczenia „floty obywatelskiej” na orbitę Exegol.
U kresu państwa rozmiar podziemia był już zbyt duży, by je zwalczyć, gwoździem do trumny Porządku było przejście na jasną stronę Mocy Ben Solo, co zmusiło admiralicję do zjednoczenia z jednostkami Palpatine'a. Zakończone zostały wtedy ostatnie przygotowania do ogólnogalaktycznego wystąpienia przeciw dyktaturze. Równolegle do Bitwy o Exegol przez bohatera Rebelii Lando Calrissiana zebrana została nazywana tak potem w historiografii „flota obywatelska”, przechyliła ona szalę walki na stronę rebelii. To, wraz z ostateczną śmiercią Sheeva Palpatine'a dało mieszkańcom Skyriver impuls do powstania, objęło one większość zamieszkałych planet z większą obecnością wojsk Porządku, w tym samym czasie przejęte zostało wiele statków, których załoga przyłączyła się do przegrupowujących się nad Mon Hesmit regimentów Ruchu Oporu.
„Pakt samobójczy” i Karta Galaktyczna[]
Osobny artykuł: Karta Galaktyczna.
Tymczasowa baza Ruchu Oporu – Mon Hesmit.
Rozdzielona na sześć, równych w rozmiarze flot marynarka Resistance pomimo odnoszenia zwycięstw, nie dysponowała siłami wystarczająco dużymi do kontrolowania galaktyki. Do utrzymania się na scenie międzynarodowej jako znacząca siła potrzebowała ona sojuszników, w 8 I 35 ABY rozpoczęto rozmowy z mniej radykalnymi pozostałościami Najwyższego Porządku, a także uzyskano poparcie wielu niepodległych rządów istniejących w próżni władzy powstałej po upadku Nowej Republiki. Do porozumienia z umiarkowanymi członkami Najwyższego Porządku doszło w IV 35 ABY, kiedy to podpisano rozejm, nazywany retrograficznie „paktem samobójczym”, a potem, po zjednoczeniu z Prowizjonalnym Rządem Coruscant Kartę Galaktyczną. P.o. kanclerza państwa został były gubernator Alsakan - Alkuin Hannon. Przejęcie Królowej Jądra nadało rządowi legitymizmu, który, wraz z ogromną swobodą jaką mogły cieszyć się jego części składowe, w niekrótkim okresie pozwolił mu na stanie się terytorialnie największym państwem w znanym wszechświecie. W tym czasie na północy Skyriver zbierać zaczęły się radykalne jednostki niedawno upadłego Najwyższego Porządku, odmawiające kooperacji z Republiką, sekretnie jednocząc swoje siły pod ostatnim członkiem rodziny Palpatine – Annatarem.
Druga galaktyczna wojna domowa[]
Parytura[]
Osobny artykuł: Zjednoczenie Duralos i Warolok, Tosche v. Kuat, Pakt hydiański, Traktat mantelliański.
Frachtowiec prezydenta Północnych Regionów lądujący na planecie Skorrupon - miejscu podpisania paktu hydiańskiego.
Pierwsze zjednoczenie części składowych w historii Republiki wydarzyło się 15 XII 38 ABY, zaledwie dwa lata po jej zawiązaniu, kiedy to państewka w sąsiadujących ze sobą układach Duralos i Warolok, po przeprowadzeniu w obu wiążących, demokratycznych referendów utworzyły Federację Anumską. Wykreowało to precedens okazujący być się kluczowym w kształtowaniu się granic wewnętrznych Republiki. W 43 ABY zjednoczone w Ruch na Rzecz Zachowania Porządku zostało początkowo siedem, a potem dziewięć centrystycznych frakcji w południowo–zachodniej części Unii, konsolidację argumentując zbieżnymi interesami ekonomicznymi i politycznymi. Niemalże natychmiast środowiska opozycyjne zaniepokojone rosnącą siłą swoich przeciwników podjęły skargę do Departamentu Sprawiedliwości, powołując się jednak na sprawę z 38 ABY odmówił on działań odnośnie konfederowania się części Republiki, pozostawiając tę decyzje państwom członkowskim. W dużej części znajdujący się na pograniczu z Nieznanymi Regionami Ruch na Rzecz Zachowania Porządku, argumentując to potrzebą ochrony przestrzeni Republiki, rozpoczął militaryzację, przyjmując wiele nowoczesnych projektów okrętów przewyższających jakością te używane przez Siły Rozjemcze. Populistyczne, w różnym stopniu lewicowe, rządy wschodniego Skyriver zaniepokojone gwałtownymi zbrojeniami Ruchu podjęły podobną decyzję o konfederacji, tworząc traktatem mantelliańskim Republikański Front Ludowy. Oba państwa były de facto monopartyjnymi, przez co jedynym sposobem na wpływanie na swoje władze było dla obywateli powiększanie struktur obu obozów, z kolei istoty nie wchodzące w skład partii rządzącej w swoim państwie nastawione były na ostracyzm społeczny.
„Bardzo Długa Jesień”[]
Osobny artykuł: „Bardzo Długa Jesień”.
Posiedzenie Senatu Galaktycznego podczas debaty o opodatkowaniu korporacji (od lewej: przewodniczący pro tempore Braarras Tevnua, wice–kanclerz Eduard Kaba i sekretarz finansów Ub-Dendi Glanz).
Od początku swojego powstania największą kością niezgody między Populistami i Centrystami była kwestia uregulowania ciągle posiadających ogromne wpływy korporacji, republikańscy centryści, w czymś co różniło ich od wszelkiego rodzaju palpatinistów, popierali leseferystyczne podejście do wkładu rządu w gospodarkę. Populiści, których główne bazy poparcia znajdowały się w Rubieżach wspierali w kontraście ciężką regulację dużych przedsiębiorstw, wynikającej z historycznego, ekonomicznego wyzysku światów regionu. W 43 ABY, w drugim roku kanclerstwa Pytera Blighta do Senatu Galaktycznego zgłoszono projekt ustawy federalnie podwyższającej podatki dla wszystkich istot zarabiających więcej niż miliard kredytów.
Planeta pochodzenia senatora Tefarego Klanti – Blossia
Z powodu nieobecności wielu deputowanych z światów centrystycznych widocznym stało się to, że akt zostanie przyjęty stanowczą większością głosów, tuż przed oddaniem głosów reprezentujący sektor Blossia senator Tefary Klanti, wraz z grupą innych reprezentantów z Litu Humbarińskiego zerwali obrady, później tłumacząc to nieobecnością lwiej części centrystycznych delegatów. Legislatura zawiesiła swoje funkcjonowanie na ponad dekadę, ograniczając je do sesji pro forma, spowodowało to także bezprecedensowe wydłużenie kanclerstwa Pytera Blighta, który, z powodu swojej bliskiej relacji z przewodnictwem Centrystów nie podjął odnośnie braku funkcjonalności parlamentu żadnych decyzji. Praktyczna stagnacja Republiki i ustawodawstwa w niej przełożyła wiele kompetencji dawnego rządu federalnego na bardziej scentralizowane państwa członkowskie, a także zmusiła wiele sektorów do przyłączenia się do nich.
Ruch na Rzecz Zachowania Porządku[]
Osobny artykuł: Ruch na Rzecz Zachowania Porządku.
Godło RRZP.
Początkowo utworzony z dziewięciu centrystycznych potęg na zachodzie Diarchii, Ruch w okresie „Bardzo Długiej Jesieni” poprzez pokojowe akcesje rozrósł się niemal trzykrotnie. W przeciwieństwie do swojego wschodniego sąsiada posiadał on dobrze zarysowane, skoncentrowane centrum przemysłowe (Lit Humbariński, sektor Kuat), a także budowaną od lat potęgę militarną, z relatywnie dużymi wydatkami na obronność (7,7% PKB na rok 51 ABY), centrystyczna kadra wojskowa Ruchu była bardziej elastyczna, przygotowując się do realiów wojny drugiej połowy pierwszego wieku (jako wzór owej podając wojnę domową w Państwie Pejińskim), w przeciwieństwie do bardziej konserwatywnej admiralicji RFL, w większości składającej się wtedy z weteranów wojny z Najwyższym Porządkiem.
Tą stabilną pozycję w jakiej znaleźli się centryści poluzowały ideologiczne zmiany zachodzące we wcześniej ideologicznych twierdzach organizacji w Wszechatryzji i Licie Humbarińskim, topniejące poparcie dla nich wspomógł wzrost Kulvera Organy do rozpoznawalności na arenie narodowej, popularne programy Alderaańczyka nie znalazły dobrych kontrargumentów ze strony Centrystów, którzy postrzegani byli wtedy za ugrupowanie zbyt bardzo reprezentujące interesy najbogatszych. Sytuacja ustabilizowała się, kiedy do władzy w RFL doszli umiarkowani członkowie partii, posiadający mniej kolizyjne podejście do Ruchu, sprawiło to, że wielu wyborców poczuło się zdradzonych przez swoją partię i zamiast nią zaczęło popierać mniejsze, dla zwiększenia swoich szans w wyborach często ograniczające swoją prezencję do jednego sektora, ugrupowania.
Republikański Front Ludowy[]
Osobny artykuł: Republikański Front Ludowy.
Godło RFL.
24 IV 43 ABY dwanaście populistycznych rządów na wschodzie Republiki staje się sygnatariuszami traktatu mantelliańskiego, 31 IV ratyfikowana zostaje zastępująca traktat jako ustawę zasadniczą konstytucja nazywana „polstralijską” od świata na którym została podpisana. Po „Wieczorze Dywergencji” do RFL przyłączyło się dwadzieścia jeden sektorów. Front posiadał dynamicznie rozwijającą się gospodarkę, przewidywane było prześcignięcie przez nią tej RRZP w 59 ABY, państwo przekazywało często subsydia dla obiecujących firm, a także wskrzeszało przedsiębiorstwa istniejące w czasach Nowej Republiki, większa przestrzeń i wyższy przyrost naturalny dawały państwu zasoby ludzkie, co pozwalało mu na utrzymanie z zaledwie 32% możliwych jednostek największej armii Skyriver. Marynarka wojenna RFL w chwili wybuchu III GWD była w końcowej fazie modernizacji (której koniec przewidywano na 59 ABY, przyspieszona została ona poprzez przerzucenie niektórych zbudowanych w dwóch dekadach istnienia państwa fabryk na produkcję militarną, a także budowę tzw. stoczni kryzysowych w miejsce cywilnych lub naukowych stacji kosmicznych).
Wzorowany na zdjęciu z ćwiczeń na Balnab plakat propagandowy – wojska gwiezdne lojalne RFL lądują na planecie.
Głową państwa w Froncie był przewodniczący partii Populistów, w 47 ABY tekę tę objął były gubernator Nowego Alderaanu, Kulver Organa, będący już wtedy faworytem do wyniesienia Populistów do wygranej w pogłosowych wtedy wyborach parlamentarnych, mających na celu przerwanie „Bardzo Długiej Jesieni”. Do klasy robotniczej Jądra i otaczających je Ekspansji oraz Kolonii trafił postulowany przez Organę redystrubucjonizm, niepokojący moderatów, a będący świetną nowiną dla najbardziej rdzennych populistycznych wyborców kurs kolizyjny z Centrystami dla wielu ekspertów w tym czasie rysował przyszłe podejście RFL do kwestii zachodniego sąsiada. Ikarzy wzlot Frontu skończył się 3 VI 49 ABY, kiedy to podczas trwającego na Mon Kalamari szczytu Populistów Organa został postrzelony przez działającego nielegalnie quarreńskiego łowcę nagród, Chrinna Silaana, konflikt o władzę we wschodniej części Diarchii zakończył się wówczas klęską stronnictwa Kulvera, kontynuując działania umiarkowanego Nannida Vriesa pod sztandarem Wynna Dorvana.
Inne składowe[]
Godło Wszechatryzyji, państwa założycielskiego i przywódcy PN.
Już wcześniej autonomiczne państwa członkowskie Republiki przyłączone do Unii dyplomatycznymi akcesjami nawet w latach sprawności rządu federalnego zachowywały od niego określony poziom autonomii, który zwiększył się w okresie „Bardzo Długiej Jesieni”. Największym z niezrzeszonych rządów była Rzeczpospolita Wszechatryzyjska posiadająca długą tradycję neutralności i suwerenności, przewodziła ona w tym okresie Przymierzu Niezaangażowanych – nie wszystkie niepodległe państwa uczestniczyły w nim, niektóre, takie jak Wolna Przestrzeń Bothan, Republika Shili, czy Nouane postawiły na protekcję któregoś z państw duopolu.
„Rząd Jedności Narodowej”[]
Osobny artykuł: Koncyliacjoniści, Alethius v. Partia Centrystów, Wieczór Dywergencji.
Przywódca Koncyliacjonistów – Alethius
Po dekadzie stagnacji i rozbicia władzy między Chandrilią, a Ixtlar w zastygłym Senacie Galaktycznym pośród zróżnicowanej grupy umiarkowanych reprezentantów, często pochodzących z sektorów w Przymierzu Niezaangażowanych zawiązane zostało nieformalne koło, nazywane „Koncyliacjonistami”, jego pochodzących z wielu ugrupowań członków jednoczyła wola zmuszenia swoich koalicjantów do wznowienia debaty w parlamencie. Jako pierwszą decyzję nowej siły politycznej wniesiono pozew sądowy do Departamentu Sprawiedliwości, choć na początku powszechnym było przekonanie, że sąd najwyższy stanie po stronie nazywanych Wigami niekoncyliastonistycznych Centrystów, to w głosowaniu dwunastoosobowego sądu wąskim marginesem wyrok wydany został na korzyść prosekucji Centrystów i wznowienia obrad Senatu. Ten sukces Koncyliacjonistów pozwolił na zaplanowanie spotkania dotychczasowego kanclerza Pytera Blighta z przywódcami organizacji, do którego doszło 6 VI 53 ABY na położonej we Wszechatryzji Werginii, wobec głowy państwa wyprowadzone zostało żądanie nieprzedłużenia ubiegającej kadencji senatu, tego samego dnia zwołując sesję nadzwyczajną, podczas której rozpisane byłyby nowe wybory parlamentarne, co wskrzesiłoby demokrację, zaangażowanie obywatelskie w Republice, a także w małym stopniu zwiększyłoby zaufanie populacji do rządu (które w 53 ABY wynosiło 11 procent). Szczegóły porozumienia zostały przed ludnością Diarchii ukryte, a jego detale doszlifowano w serii kameralnych spotkań między senatorem Alethiusem, a kanclerzem Blightem, równolegle do nich atryzyjczyk rozmawiał z przewodniczącym RFL, Wynnem Dorvanem prawdopodobnie w celu ustalenia atryzyjskich list wyborczych w wyborach do Senatu, a także by zapewnić go o swojej lojalności wobec Partii Populistów.
W 54 ABY, w przededniu wygaśnięcia kolejnej bezowocnej kadencji Senatu Galaktycznego kanclerz Blight zwołał planowaną od roku sesję nadzwyczajną, jej jedynym celem było głosowanie o rozpisaniu wyborów parlamentarnych w Diarchiim, których przebieg i fundusze rozplanowano w ustawie zatytułowanej „ustawą o przetrwaniu narodowym”. Dzięki „zdradzie” grupki koncyliacjonistycznych deputowanych Centrystów, a także głosom Populistów i partii trzecich uchwała przeszła 142 głosami. Debaty tego dnia zakończyły się w momencie upłynięcia okresu pełnienia ich funkcji. Pierwsze od niemal dekady wybory senackie odbyły się w Primeday 7 IX 54 ABY, dzień ten ustanowiono wówczas wolnym od pracy, by zwiększyć frekwencję wyborczą, która okazała się być najwyższą w historii Unii (67,9%), ostateczne wyniki obioru poznane zostały dwa tygodnie później, po raz pierwszy od świtu państwa Centryści utracili większość, będąc zmuszeni do kompromisu z partiami takimi jak Libertarianie, czy, uzyskujące największe sukcesy od czasów kanclerstwa Alkuina Hannona regionalne koła niezależnych reprezentantów. Na ostatnią sobotę roku zaplanowana została wewnątrz-parlamentarna elekcja kanclerska, do tego czasu rząd wznowił swoje działanie.
Trzecia galaktyczna wojna domowa[]
Osobny artykuł: Trzecia galaktyczna wojna domowa.„Wieczór Dywergencji” i secesja Trzeciej Republiki[]
Osobny artykuł: Wieczór Dywergencji, Koncyliacjoniści.28 XII 54 ABY przyniósł długo planowany i wyczekiwany dzień wyboru reprezentantów sektorów Unii, przed budynkiem jej senatu na Corulagu zgromadzili się gapie z obu stron chcący demonstrować swoje poglądy. Znaczącymi kandydatami w wyścigu o fotel kanclerza stali się centrysta Jovatri Hansalv, populista Wynn Dorvan, dotychczasowy, popierany przez Koncyliacjonistów kanclerz, Pyter Blight, libertarianin Bastian-Noel Ebner i kandydat Komitetu Socjalistów – Grais Sprahan. Ostatecznie z szerokiego zakresu kandydatów zwyciężył Blight, otrzymując 37% głosu wraz z drugą kadencją, z, będących sporem wśród historyków, nieznanych powodów ogłosił on jednak zawieszenie swojej kampanii i przekazanie całego swojego poparcia centryście – Hansalvowi. Oburzyło to wszystkie inne partie w Senacie i spowodowało opuszczenie obrad przez Populistów, ich koncyliacjonistyczna część została w budynku, jednocząc się za reprezentantem z sektora stołecznego Atryzji, Alethiusem w głosach na kandydata Komitetu Socjalistów, Sprahana. Nowego kanclerza zaprzysiężono bez żadnego oporu, a następnie niezwłocznie niemal jednogłośnie przegłosowano ustawy o prywatyzacji banków i powołaniu Wielkiej Armii Republiki. Wydarzenia te przeszły do historii jako Wieczór Dywergencji. W międzyczasie przed budynkiem wybuchła spontaniczna walka uliczna, która przerodziła się w ciągu następnego miesiąca w corulaską wojną domową, ostatecznie prowadzącą do utworzenia zdominowanej przez Populistów Republiki Corulaskiej, do stłumienia nowo powstałego rządu wysłane zostały jednostki RRZP, w tym samym czasie Rada Obywatelska planety wystosowała notę akcesyjną do RFL, która została przez rząd na Chandrili przyjęta akceptacją. Wystąpienia wybuchły na wielu światach Jądra. Nowy kanclerz - Jovatri Hansalv zażądał wtedy od marszałka Poe Damerona wysłania Sił Rozjemczych w celu ukrócenia anarchii, wojskowa głowa państwa w postaci marszałka zebrała się wraz z wieloma ważnymi dygnitarzami populistów na Chandrili. Alethius, wraz z małą grupką koncyliacjonistycznych senatorów udał się na Wszechatryzję, zbierając się w Hotelu Boreana. Oba państwa duopolu zaczęły zbierać swoje siły w przygranicznych sektorach, lata zimnej wojny i napięć między obydwoma państwami nareszcie znalazły swój upust. Hansalv złożył tego dnia, w ustawowym terminie wejścia w życie nowych ustaw, na jego ręce przez emisariusza powołanie na stanowisko marszałka Wielkiej Armii Republiki. Dameron zwołał w odpowiedzi konferencję prasową i na oczach dziennikarzy podarł otrzymany dokument, a następnie zaprezentował deklarację niepodległości Trzeciej Republiki, przejmując w państwie władzę wojskową.
„Wojna bratnia”[]
Rozejm alsakański i niepodległa Śródgalaktyka[]
Osobny artykuł: Rozejm alsakański, Republika Śródgalaktyczna.Otrucie kanclerza Jovatriego Hansalva przez admiralicję Republiki wywołało oburzenie i strach wśród centrystycznych senatorów wybrakowanego Senatu Galaktycznego, ta nadzwyczajna sytuacja zmusiła ich do kompromisu z gromadzącymi się w Światach Jądra pacyfistami i koncyliacjonistami, po powrocie z Wszechatryzji Alethius poleciał na ekumunopolis Alsakan, gdzie wraz ze swoimi centrystycznymi i populistycznymi sprzymierzeńcami zawiązał rozejm alsakański - mający doprowadzić do pokoju i odbudowy Diarchii, przyjęty został w większości przez rządy i dowódców wojskowych w Jądrze, nie znajdując poklasku na Rubieżach, które pozostały przy kolejno Trzeciej Republice i Unii, stanowczo osłabiając obie, kiedy oczywistym stało się, że rozejm nie obejmie sobą całej galaktyki jego treść poprawiono – dodając do niego klauzulę o utworzeniu Republiki Śródgalaktycznej. Nowe państwo natychmiast znalazło się w stanie wojny z orindzką Diarchią, a także z powodu zagrożenia jej hydiańskim posiadłościom z Trzecią Republiką. W tamtym momencie jedynym centrum władzy w pozostałościach Diarchii była admiralicja.
Dyrektywa o porzuceniu i rozwiązanie państwa[]
Osobny artykuł: Konfederacja Orindzka.Nowy, militarny rząd państwa zdecydował się na niepodtrzymywanie przy życiu Republiki Galaktycznej, 10 VIII 56 ABY wydana została tzw. „Dyrektywa o porzuceniu”, rozwiązano wówczas wszystkie instytucje demokratyczne i odrzucono tytulaturę i jakąkolwiek spuściznę po Diarchii. Faszystowskie państwo które tworzyła dyrektywa – Konfederacja Orindzka w 57 ABY zawiąże pokój z Republiką Śródgalaktyczną i przez kolejne lata zmuszone presją populacji będzie się demokratyzować.
Astrografia[]
.png){kind=link}
Galaktyka macierzysta Skyriver.
Terytorialnie Republika obejmowała lwią część galaktyki macierzystej Skyriver. Graniczyła ona od północy i w jego enklawach na południu z Nowym Imperium, od zachodu z Dominacją Chissów i Hegemonią Grysk, wschodnią granicę Unii wyznaczały terytoria Przestrzeni Huttów i Konfederacji Rothańskiej, poza tym Republika okalała obszary Junty Iseno, oraz Autorytetu Fondora. Łącznie pod kontrolą Unii było około 1018 sektorów, co czyniło ją największą hegemonią znanego wszechświata, a także jednym z największych państw w historii Skyriver.
Ustrój polityczny[]
Republika Galaktyczna była państwem związkowym o systemie parlamentarnym, składała się z 1012 sektorów, z których wiele organizowało się w autonomiczne państwa członkowskie, poza tym w skład Diarchii wchodziło także 239 okręgów specjalnych i 9 regionów sprzymierzonych. Unia lat 35-56 ABY była najkrócej istniejącym państwem używającym tytulatury „Republiki Galaktycznej” (istniejąc tylko 21 lat standardowych). Jej ustrój w dużej mierze gwarantowała i ustalała Karta Galaktyczna - konstytucja państwa, zapewniając trójpodział władzy, prawa części związkowych, oraz prawa indywidualnych obywateli.
Ostatni kanclerz państwa – Jovatri Hansalv.
Głową państwa i szefem rządu był kanclerz galaktyczny, wybierany co 4 lata przez Senat Galaktyczny, w którym każdy sektor państwa posiadał jednego delegata. W wypadku jego niezdolności pełnienia urzędu kanclerz zastąpiony zostaje przez wice-kanclerza, do czasu rozpisania przedterminowych wyborów. Kanclerzowi podlegał ponad tuzin departamentów, odpowiadający różnym kompetencjom rządu federalnego. Tytulatura posiadała prerogatywę do zwołania tzw. sesji nadzwyczajnej senatu. W wyniku reform podjętych po secesji Trzeciej Republiki dawnego kanclerza zastąpił pierwszy senator.
Organem ustawodawczym w Republice był senat galaktyczny, był to jednoizbowy parlament złożony w chwili Wieczora Dywergencji z 1012, reprezentujących poszczególne sektory, senatorów, ich kadencje trwały 5 lat, wyłaniani byli oni w bezpośrednich, tajnych wyborach powszechnych, wszystkie sektory posiadały tylko jednego delegata. Organem judycjalnym był w państwie Departament Sprawiedliwości.
Kanclerzowie[]
| lata | kanclerz | wice-kanclerz | partia |
|---|---|---|---|
| 35-41 ABY | Alkuin Hannon |
|
Komitet Północnego Jądra |
| 41-54 ABY | Pyter Blight | Eduard Kaba | Partia Centrystów |
| 54-55 ABY | Jovatri Hansalv | Cleen Sez-Keisso | Partia Centrystów |